Found Angels

ศิลปะแห่งจิตวิญญาณ (Spiritual Drawing)  เรื่อง   วัดดอกบัวบาน...มีจริงหรือเมืองลับแล  รูป      วาดเมื่อ 9 กันยายน 2559 (9/9/59) ความสงสัยบางอย่างยังคงเป็นสิ่งที่ฉันข้องใจมาจนถึงทุกวันนี้ เมื่อหลายปีที่แล้วประมาณ ปี 2554 บางอย่างก็ผุดขึ้นมาในหัวกับความทรงจำเมื่อตอนฉันอายุเจ็ดแปดขวบ ฉันมักจะมีความทรงจำในช่วงวัยเด็กแบบเด็กมากๆเกิดขึ้นมาในหัวตลอดเวลา ภาพที่ฉันไปเที่ยวกับญาติในจังหวัดใดจังหวัดหนึ่ง...ซึ่งฉันก็จำไม่ได้ว่าที่ไหน ฉันจำได้ว่ารถที่ฉันนั่งไปเป็นรถเล็กๆสีน้ำตาลซึ่งอัดเเน่นไปด้วยหลานๆกำลังเเล่นขึ้นเขา มันไม่สามารถจะพาเราขึ้นไปได้ ฉันจำได้ว่าพี่คนโตสองสามคนลงเดินขณะที่รถค่อยๆเคลื่อนขึ้นไปบนเขาอย่างช้าๆ ฉันมองดูพื้นหญ้าสีเขียวชุ่มไปโคลนสีแดง ฉันกลัวว่ารถจะไหลลงมา อีกใจก็ลุ้นกับลุงที่พยายามขับขึ้นทางชันเเต่ก็ยังเปิดเพลงสบายใจดูลุงไม่ค่อยกังวลใดๆเลย ส่วนพี่ๆก็วิ่งเล่นแข่งกันขึ้นเขา แล้วภาพก็ตัดมาที่พวกเรายืนอยู่หน้าวัด วัดอยู่สูงมาก...เป็นวัดบนเขา สวยเหมือนสวรรค์ มองลงไปเห็นหมอกสีขาวบังทางลงแม้ว่าเราจะขึ้นมาถึงในช่วงตอนบ่าย มีดอกไม้คล้ายดอกเหมยสีขาวสีชมพูปลูกรอบวัดหรือ

ศิลปะแห่งจิตวิญญาณ (Spiritual Drawing) ชื่อเรื่อง  โลกของฉันที่ค่อนข้างอยู่นอกจักรวาล ฉันเป็นคนชอบวาดภาพจากจินตนาการเเต่มีความชื่นชอบเรื่องราวของจักรวาล เรื่องเอเลี่ยน ฉันไม่ค่อยรู้จักเผ่าพันธ์ ประเภทของพวกเค้าเเต่ชอบเรียกรวมๆกันว่าเอเลี่ยน ฉันมีภาพของมนุษย์เหมือนในหนังเอ็กซ์แมน หรือพวกการ์ตูนฮีโร่ต่างๆอยู่ในหัวตลอด ฉันเชื่อว่าโลกเราไม่ได้อยู่เพียงลำพัง ยังมีสิ่งมีชีวิต บางมิติ บางจักรวาล บางโลกที่อาจจะเหมือนหรือมีความเจริญสูงกว่าเราอีกหลายมิติ เรื่องความรู้เกี่ยวกับจักรวาล ฉันก็ไม่ค่อยรู้หรอกนะ  เเต่... มันไม่ใช่เรื่องตลกหรือว่าเป็นสิ่งที่งมงายหากเราจะเรียนรู้พลังงานจักรวาล ฉันเชื่อว่าเรามาจากธรรมชาติ แม้เเต่ร่างกายเราก็เป็นธรรมชาติ เซลล์ ดีเอ็นเอ อะตอม เม็ดเลือด อะไรพวกนี้ในร่างกายเรา มันก็ประกอบไปด้วยธาตุต่างๆ ฉันจึงคิดว่า ร่างกายเป็นเเค่ยานพาหนะของดวงจิต เมื่อร่างกายนี้หมดการใช้งาน ดวงจิตก็จะเปลี่ยนที่อยู่ที่ใหม่ สมมติว่าดวงจิตฉันเเจ่มใจ มีสติปัญญา เป็นดวงจิตอันแสนอัจริยะ แสดดี เปล่งประกาย ดวงจิตนี้ก็จะไปอยู่ในส่วนที่ดีในของมิติใดมิติหนึ่ง โลกใดโลกหนึ่ง แกเเลตซี่ใด

ศิลปะแห่งจิตวิญญาณ (Spiritual Drawing) ชื่อภาพ   วงแหวนนาคี รูปนี้วาดเสร็จเมื่วานที่ 11 ธันวาคม 2560 (11/12/17)  ฉันให้ชื่อรูปนี้ว่า วงแหวนนาคี  เนื่องจากเมื่อคืนที่ 17 พ.ย. 60 คืนนั้นฉันฝันเกี่ยวกับพญานาคซึ่งเป็นนางนาคีสองตน เวลาที่ฉันอยู่ไกลบ้าน อย่างการเดินทางไปอยู่ที่อื่น ไปต่างจังหวัดไกลบ้านก็มักจะฝันเกี่ยวบ้านตัวเอง เเต่เป็นบ้านหลังเก่าซึ่งอยู่ติดริมน้ำโขง ฉันรู้ว่ามันมีความผูกพันกับบ้านหลังนั้นมาก ฉันจึงมักฝันเกี่ยวกับบ้านเก่าตลอดเวลาที่รู้สึกเหงา เเต่ในคืนนั้น ฉันฝันว่าตัวเองรีบวิ่งลงไปที่ท่าน้ำ ในปัจจุบันนี้ ท่าน้ำตรงบริเวณนั้นถูกสร้างเป็นจุดชมวิว พวกเค้าสร้างพื้นที่ยกสูงจากริมน้ำเป็นลานกว้างเอาไว้ใช้ทำกิจกรรมหรือวิ่งออกกำลังกาย เเต่ในฝันนั้น มันเป็นที่เดิมซึ่งยังไม่ได้ถูกทำใหม่ มีต้นไม้เรียงตามริมน้ำ บันไดทั้งหมดราวห้าสิบกว่าขั้นลงสู่ริมน้ำ ฉันวิ่งลงมาที่บันไดปูนนั้น มองคนยืนมุงดูคนที่กำลังหามศพผู้หญิงใส่ชุดขาว กระโปรงยาวมากๆขนาดคนหามสี่คนแบบหามขึ้นไหล่ กระโปรงยังลากไปกับพื้น ฉันวิ่งสวดลงมาพร้อมกับคนที่หามศพเดินขึ้น ฉันมองใบหน้าผู้หญิงคนนั้นสวยมากๆ ระหว่างที่มองศพผ